En dan ben ik zomaar een jaar in vaste dienst als coördinator leren en ontwikkelen, is er veel gebeurd, heb ik veel gedaan en geleerd maar is er van regelmatig bloggen niets gekomen. Ik kon nog niet de benodigde afstand nemen en de vragen die er liggen zijn ook zo groot dat ik soms niet wist waar te beginnen met schrijven. Een kwestie van kleine stapjes nemen…. En dat ben ik aan het doen.
Waar begin je met zo’n klus? In dit blog reflecteer ik op de digitale leermogelijkheden en waar te beginnen. Een voorbeeld:
Voor 2020 stond een organisatiebreed leertraject gepland over het verlenen van palliatieve zorg. Een mooi traject waarin eigen (werk)ervaringen centraal staan evenals ondersteuning met kennis vanuit eigen behandelaren en een voorbereidende online module. Vanwege corona werd het niet mogelijk om de oorspronkelijke opzet te handhaven, er mogen geen groepen bij elkaar komen en bovendien waren alle medewerkers erg druk met zorgverlenen, zieke collega’s vervangen en zelf ook staande blijven. En dan? Het traject omzetten naar een volledig online programma. Voor ons als onderwijskundigen gaat daar in deze tijd veel aandacht naar toe: verantwoorde en interactieve online modules ontwerpen. Maar dan……
Het interactieve online deel moest in MS Teams plaatsvinden; een tool waar mijn team en ik zelf ook nog niet zo bekend mee waren, laat staan de behandelaren die nu online met de groep aan de slag zouden gaan. Dus zelf alles uitzoeken, een stap-voor-stap uitleg maken, behandelaars instrueren. Met toen nog de beperktere mogelijkheid in MS Teams van maar een paar mensen in beeld krijgen wat niet prettig werkt. Behandelaars zijn geen onderwijskundigen dus stress en soms ook weerstand om op deze manier aan de slag te moeten.
Kleinere groepjes gemaakt, je weet niet half hoeveel organisatie dat vraagt, nieuwe data gepland wat weer nauw overleg vraagt met roosterplanners die zorgdragen voor genoeg medewerkers in de directe zorg voor cliënten. En of lukt dat met veel zieke collega’s….
Een gegeven was veel medewerkers vanuit huis de online module en interactieve bijeenkomsten moesten volgen omdat op de locaties slechte wifi is, de aanwezige apparatuur vaak geen geluids- en videokaart heeft en er weinig rustige plekken zijn om deel te nemen aan het leertraject. Dan blijkt dat niet iedereen thuis beschikt over een laptop of tablet om deel te nemen aan de interactieve bijeenkomsten. Sommige collega’s zitten heel gemotiveerd met hun smartphone in de hand om toch aanwezig te kunnen zijn. Niet te doen toch? Als je dan ook nog moet switchen tussen MS Teams en een Kahoot. Of collega’s hebben verouderde apparatuur thuis waardoor niet de nieuwste MS Teams gebruikt kan worden wat weer problemen geeft bij het inloggen, de Kahoot quiz niet zichtbaar wordt en wat moet je doen als dat niet lukt?
We denken dan dat collega’s niet voldoende digitale vaardigheden hebben, maar als je thuis geen passende apparaten hebt dan ligt er een ander vraagstuk op tafel. Uiteindelijk hebben we nieuwe laptop’s laten aanschaffen (maar wie gaat die betalen?), die heeft mijn collega helemaal klaargemaakt door alle materiaal te installeren en gebruiksklaar te maken voor zowel deelnemers als lesgevers. Om vervolgens deelnemers per groep uit te nodigen om een laptop te komen ophalen en na afloop van het leertraject weer in te leveren voor de volgende groep. Waarbij nog een klein dingetje is dat niet alle collega’s hun email lezen en dus niet goed geïnformeerd kunnen worden over deze aanpak. Waardoor we soms ook nog collega’s moeten bellen om e.e.a. uit te leggen.
Al met al een hele organisatie voor een eigenlijk klein leertraject, maar we hebben het gefixt met elkaar!
Waarom beschrijf ik dit zo uitgebreid? Ik werk in een organisatie waar de directe zorg aan kwetsbare cliënten centraal staat, collega’s hebben gekozen om dit werk te doen. Leren moet in dienst staan van hun werk en van de mogelijkheden die hun werksituatie biedt. Het verlenen van zorg staat altijd voorop en er is weinig tijd beschikbaar. Om dan collega’s te verleiden om blijvend mee te denken over hoe zij hun werk steeds weer kwalitatief goed kunnen doen vraagt veel creativiteit van ons als onderwijskundigen. Daar zit ons vakmanschap; werken vanuit kleine en nog kleinere stapjes die haalbaar en uitnodigend zijn. En dat betekent soms ook rondrijden met laptops om het leren te faciliteren.
Reacties
Top stukje Joke en ja ik weet
Top stukje Joke en ja ik weet uit ervaring hoe creatief je moet denken en oplossen. Knap teamwork.
Inderdaad, je voelt je soms
Inderdaad, je voelt je soms misschien gewoon weer de “ melkboer” . We hebben wat afgelegd met onze “ bakfietsen” in de coronatijd. En beseft waar het om draait, gefaciliteerd worden in je wat je nodig hebt. Anders kom je niet verder. En als dit dan lukt dan heb je samen! zomaar een mooie basis gelegd naar een moderne leervorm.
Dank voor het delen van je ervaringen Joke
Mooi beschreven en een ‘feest
Mooi beschreven en een ‘feest ‘ van herkenning. Dank voor het delen
Wow, wat heb je dit mooi
Wow, wat heb je dit mooi beschreven. Ik heb respect voor jou tomeloze inzet en voor de moedige stap die jij afgelopen jaar hebt gezet.
de waarde van reflectie
Zo herkenbaar dat als je aan iets nieuws begint, het soms zo overweldigt dat ruimte voor stilstaan en beschouwen (reflectie) niet eenvoudig te nemen is en dat terwijl het juist daar zo belangrijk is. Tijdens de leergang wijsheid en impact spreek ik daar veel over -en vooral werken we daaraan!- met mijn mede-leergangers. Wat heerlijk dat er nu weer ruimte is voor je blog! Blij om met je mee te mogen lezen en te spiegelen aan mijn ervaringen en gedachten daarbij.
Reactie toevoegen