Wat kunnen ROC’s leren van de kinderopvang?!
13-08-2015
In RotterdamRijnmond hebben we het afgelopen schooljaar geëxperimenteerd met een andere vorm van stagebegeleiden: een ervaren praktijkopleider uit een grote organisatie voor kinderopvang en een docent vanuit het ROC begeleidden wekelijks drie uur een klas 1e jaars studenten Pedagogisch Werk. Een klas van het Albeda College en een klas van ROC Zadkine. Tijdens deze drie uur legden zij nieuwe praktijkopdrachten uit en stonden zij uitgebreid stil bij de stage-ervaringen en uitgevoerde praktijkopdrachten van de afgelopen week. Doel is om de studenten meer regie en verantwoordelijkheid te geven over hun leren, om leren en stage-ervaringen meer te verbinden en om begeleiders in de praktijk te ontlasten. Juni 2015 evalueerden we dit 1e jaar met de mentoren en begeleidingsgroep. Een bijzondere evaluatie, waarin het eigenlijk niet zozeer ging over ons experiment maar over een gezamenlijke worsteling in het omgaan met de studenten. De mentor-praktijkopleiders werden geconfronteerd met het wisselende gedrag van de stagiaires: op de stage waren zij grotendeels leerbaar, kwamen zij in de meeste gevallen op tijd en hielden zij zich aan kledingvoorschriften en andere afspraken. Op school, tijdens de reflectiebijeenkomsten, kwamen diezelfde studenten regelmatig niet opdagen of veel te laat, hingen in de banken, mobieltjes op tafel en soms ook in gebruik, petjes op en veel onderling gedoe en gepraat. Dezelfde studenten, maar toch ander gedrag in de verschillende werelden…..
Hoe kunnen we die werelden weer bij elkaar brengen? Studenten PW leren een beroep waarin pedagogische ontwikkeling centraal staat: omgaan met groepen kinderen, observeren en stimuleren van ontwikkeling, duidelijk zijn, grenzen stellen aan wat mag en niet mag en met ouders te praten over de ontwikkeling van hun kind.
De worsteling in ons gesprek ging erover hoe je deze belangrijke pedagogische waarden ook binnen de ROC’s meer kunt integreren. Ook binnen het ROC gaat het over ontwikkeling. Het belang van voorbeeldgedrag en parallellen trekken met de stage-ervaringen was een terugkerend thema:
Natuurlijk, de studenten zijn nog pubers, hebben soms ook veel problemen in hun prive-situatie en zijn vast niet elke dag even gemotiveerd. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat zij komen en gaan op hun eigen tijd en doen en laten wat hen goeddunkt? Hoe dat tij weer te keren? Wat kunnen de docenten en studenten leren van wat er in de kinderopvang gebeurt als het gaat om het pedagogisch (groeps)klimaat en het stimuleren van ontwikkeling?
Spannende vragen die wij het komend jaar gaan verkennen en waar we mee willen gaan experimenteren. Ik ben benieuwd naar reacties en ervaringen van collega’s.
In RotterdamRijnmond hebben we het afgelopen schooljaar geëxperimenteerd met een andere vorm van stagebegeleiden: een ervaren praktijkopleider uit een grote organisatie voor kinderopvang en een docent vanuit het ROC begeleidden wekelijks drie uur een klas 1e jaars studenten Pedagogisch Werk. Een klas van het Albeda College en een klas van ROC Zadkine. Tijdens deze drie uur legden zij nieuwe praktijkopdrachten uit en stonden zij uitgebreid stil bij de stage-ervaringen en uitgevoerde praktijkopdrachten van de afgelopen week. Doel is om de studenten meer regie en verantwoordelijkheid te geven over hun leren, om leren en stage-ervaringen meer te verbinden en om begeleiders in de praktijk te ontlasten. Juni 2015 evalueerden we dit 1e jaar met de mentoren en begeleidingsgroep. Een bijzondere evaluatie, waarin het eigenlijk niet zozeer ging over ons experiment maar over een gezamenlijke worsteling in het omgaan met de studenten. De mentor-praktijkopleiders werden geconfronteerd met het wisselende gedrag van de stagiaires: op de stage waren zij grotendeels leerbaar, kwamen zij in de meeste gevallen op tijd en hielden zij zich aan kledingvoorschriften en andere afspraken. Op school, tijdens de reflectiebijeenkomsten, kwamen diezelfde studenten regelmatig niet opdagen of veel te laat, hingen in de banken, mobieltjes op tafel en soms ook in gebruik, petjes op en veel onderling gedoe en gepraat. Dezelfde studenten, maar toch ander gedrag in de verschillende werelden…..
Hoe kunnen we die werelden weer bij elkaar brengen? Studenten PW leren een beroep waarin pedagogische ontwikkeling centraal staat: omgaan met groepen kinderen, observeren en stimuleren van ontwikkeling, duidelijk zijn, grenzen stellen aan wat mag en niet mag en met ouders te praten over de ontwikkeling van hun kind.
De worsteling in ons gesprek ging erover hoe je deze belangrijke pedagogische waarden ook binnen de ROC’s meer kunt integreren. Ook binnen het ROC gaat het over ontwikkeling. Het belang van voorbeeldgedrag en parallellen trekken met de stage-ervaringen was een terugkerend thema:
- Hoe kun je, net als in de kinderopvang, de dynamiek van de groep gebruiken als leeromgeving: hoe gaan wij om met elkaar, hoe leren wij met en van elkaar en hoe gaan wij om met afwezigheid tijdens lessituaties? Een praktijkmentor die aangaf wat het schoolgedrag met haar deed zorgde voor een belangrijke leerervaring bij de studenten.
- Hoe kun je het belang van duidelijke grenzen stellen aan kinderen koppelen aan het gedrag en (toekomstige beroeps)houding van de studenten in de schoolsituatie?
- Hoe gebruik je parallellen tussen het werk van de PM-er en het gedrag van docenten en studenten op school?
Natuurlijk, de studenten zijn nog pubers, hebben soms ook veel problemen in hun prive-situatie en zijn vast niet elke dag even gemotiveerd. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat zij komen en gaan op hun eigen tijd en doen en laten wat hen goeddunkt? Hoe dat tij weer te keren? Wat kunnen de docenten en studenten leren van wat er in de kinderopvang gebeurt als het gaat om het pedagogisch (groeps)klimaat en het stimuleren van ontwikkeling?
Spannende vragen die wij het komend jaar gaan verkennen en waar we mee willen gaan experimenteren. Ik ben benieuwd naar reacties en ervaringen van collega’s.
Reacties
Reactie 'Wat kunnen ROC's leren van kinderopvang?!'
Dag Joke, ik vind het heel herkenbaar. Ook bij niet pubers, in organisaties zie ik dat medewerkers vaak gelijk ander gedrag vertonen zodra ze samen in een 'cursuslokaal' zitten en een 'cursus volgen'. Ik denk dat het samenhangt met het gegeven dat leerlingen in de klas en cursusdeelnemers in het cursuslokaal zich veel minder verantwoordelijk voelen voor wat er gebeurt. Ze mogen achterover gaan zitten, de dag en het programma wordt voor ze geregeld en als het niet is geslaagd, of niet interessant is ligt het aan de docent, of cursusgever. Ik merk in de bedrijfscontext dat het gedrag al heel anders wordt als de medewerkers meer zelf zo'n dag organiseren en uitvoeren, dan opeens zijn ze heel betrokken, actief en positief aanwezig. Ik ben heel benieuwd hoe jullie komend jaar hier verder invulling aan gaan geven. Groeten, Karin
Reactie toevoegen